JEZUS KLAAS wat is het koud.

Terwijl hij van de parkeerplaats het pad naar de volkstuin op fietste groette hij me zonder een antwoord te verwachten. Trouwens voor ik kon reageren was hij al weer om de hoek van het pad dat naar de tuin leidt verdwenen.

Ergernis steeg naar mijn hoofd, “Gij zult de NAAM niet ijdel gebruiken”. Zo gemakkelijk om de NAAM als stopwoord of aanhef te gebruiken en de NAAM alleen uit een vage traditie te kennen.

Een ogenblik later dacht ik er luchtiger over.

Misschien stond Jezus wel achter mij en groette hij ons samen. Maar ik kon me niet voorstellen dat de groeter een dergelijke gave van gezichten had en als hij die gave wel had was hij er wel heel gemakkelijk over heen gestapt.

Ik laadde mijn spullen uit de auto en terwijl ik naar mijn tuin liep bleef het voorval door mijn gedachten cirkelen.

De NAAM heeft in de Bijbel zo vaak niet gelovigen gebruikt om iets te duiden. Waarom bleef het vandaag toch zo hangen? Wat is de boodschap vandaag in deze  voor de groeter "gewone dagelijkse groet" voor mij? Waarom blijft het cirkelen?

“Jezus Klaas wat is het koud”. Natuurlijk kan de boodschap zijn dat ik nooit alleen ben, maar dat weet ik toch? Ik ben nooit alleen.

De boodschap kan ook zijn dat we wat uitbundiger kunnen zijn als we elkaar begroeten. In Tsjechië ten tijde van de zware vervolgingen groetten de vervolgden elkaar met  "AHOJ , zr/br". AHOJ staat voor Ad HOnorem Jesu

Ad HOnorem Jesu- Ter ere van Jezus.

Wat een moed en geloof als je vervolgd wordt.

Hoe zou het klinken als wij op zondagochtend elkaar niet zouden begroeten met “gezegende zondag zuster/broeder” en in plaats daarvan de eer aan Jezus zouden geven voor die ontmoeting zouden uitroepen “JEZUS , zr/br gezegende dag”.

Hoe zou het zijn als we niet oppervlakkig zoals bij mij op de parkeerplaats, maar uit de diepte van ons hart zouden groeten AHOJ of JEZUS gevolgd door de naam van wie we begroeten? Nemen we de tijd om de reactie af te wachten en er op te reageren?